Sakliyane kanggo pasugatan rikala dhayohe teka, lemper, wajik, lan jadah (puli), kanthi sadhar ginawe dening kang duwe gawe kanggo ubarampe srah-srahan penganten lan ‘ulih-ulih’ tumrap kang padha nyumbang. Lemper, wajik, lan puli-jadah, pancen ketan; plikete badan. Kulawarga penganten priya ngaturake iki sedyane bisa ngraketake anggone paseduluran, mligine bebesanan, karo kulawargane penganten wanita. Kulawarga kang ewuh, rikalane ngaturake ulih-ulih marang kulawarga liya (dhayoh) awujud panganan mau, bisaa tansah raket-rumaket uga pasedulurane. Luwih wigati maneh, lan dadi punjere, panganan kanthi bahan ketan (beras-pulut) iki dianakake ing acara ewuh-manten supaya sri penganten sekloron tuhu bisa pulut-pulutan, ngraket-ngrumaket, mangun bale-wisma kang rukun nora crah, nglairake woh-wos-wijining panguripan kang tundhone bakal ngraketake paseduluran ing bebrayan agung.
Bebakalan wiji mau ing tembe kang ngraketake pakebonan, pategalan, lan pasawahan (palemahan; wanita) kalawan Langit (Pangeran). Mapag mantenan-agung candhake: ewuh gedhen-gedhenan.
Kala-kalane ewuh-mantenan bocah-bocah nginceng jadah-lempere. Mal-mel si bocah mangani jadah, wal-wel ngumpetake lemper. Nglamuti ketan sisane kang tumempel ing dariji tangan. Eh, ana bocah kang mulut-mulut panganan kanthi sesidheman kanggo jagan wayah bubaran.
Dene mantene pulut-pulutan. Mantene pliket-pliketan. Mbuh awan mbuh petengan. [KH/WG]
